Beatty – lee vinning

We werden om 8:30 wakker, toen we gedouched en aangekleed waren. Hebben we de koelbox met ijs gevuld en hebben uitgechecked. Daarna hebben we bij een benzine stations de auto opnieuw volgetankt zodat we genoeg zouden hebben voor de rit door death valley. Hier hebben we ook ons ontbijt en extra drinken gehaald. Daarna zijn we gaan rijden naar death valley. Net voorbij de ingang was het entree point waar een overdekte tafel stond. Dus hebben we ons ontbijt gegeten in death vally dit was inmiddels ook weer californisch gebied. Omdat we in de shaduw zaten vile de hitte nog wel mee. Daarna liep de weg dieper inwaarts de valley.de temperatuur steeg gestaag en wij hadden het voor recht om juist hier juist te bevinden op de warmste uren van de dag. Ergens midden in was een zandvlakte met mul zand hier zijn we uitgestapt om even een kijkje te nemen en om de hitte aan te voelen. Shawnee wilde eigenlijk niet mee, maar het is levensgevaarlijk om iemand in de auto te laten zitten.De airco moet hier ook uit omdat anders de auto oververhit raakt. Verder is het ook niet echt verantwoordelijk om een auto met draaiende motor je auto met kind alleen te laten, dus moest ie mee. Onder luid protest maar hij is mee gegaan. Eigenlijk had ik verwacht dat met een temp van rond de 50 garden Celsius het niet meer uit te houden is , maar je hebt het gewoon net zo warm als bij 40 graden alleen je zweet veel meer.Daarna zijn we door het uitval punt “stovepipe wells” gereden. Vandaar uit ging de weg weer uit death valley. Wat wel opmerkelijk is is dat er om de zoveel mile een grote tank water naast de weg staat speciaal voor de radiateur bij te vullen mocht die oververhit raken, is ook wel nodig wil je levend uit de valley met je wagen komen.. Wat ons verbaasde is dat er nog een dorpje/gehuchtje is aan de rand net voor je death valley verlaat waar nog mensen blijken te wonen. Bij een van de laatste view points hadden we nog het geluk om van dichtbij een straal jager van de US air force een duik vlucht door de kloof te zien maken. Kort daarna verlieten we death valley en om vervolgens noordwaarts te trekken richting lonepine.










Lone pine was eigenlijk de plaats waar we de nacht hadden moeten door brengen , maar omdat we de trip naar de valley of fire hadden gemaakt niet op tijd hadden kunnen halen. In Lone pine hebben we nog even koffie gedronken, en hebben we de weg verder door getrokken richting het mono lake en het plaatsje erbij lee vinning. We hebben vandaag dus een vrij lange afstand afgelegd om weer op schema te zitten. De weg van lone pine naar lee vinning werd steeds groener dat betekende dat er meer water beschikbaar is en dat de we ook steeds hoger kwamen te zitten, dit kon je bovendien ook merken aan de dennenbomen langs de weg. De weg van lone pine naar lee vining kenmerkt zich ondermeer ook door de met af en toe met sneeuw beklede hoge bergketen aan de linkerzijde van de weg (dit berg gebied heet de sierra nevada)


sierra nevada



lone pine


Eenmaal aangekomen in lee vinning waar het door de hoogte ook al een stuk aangenamer was in temperatuur (ik schat zo’n graad of 25) hebben kiki en ik rond gekeken voor een hotel/motel. De eerste had uitzicht op lake mono, maar vroeg vrij veel voor een kamer die niet al te lux was. Even later vonden we een beter passend motel, en boven wonder in ons zoek tocht naar een geschikt hotel konden we even een blik werpen op de bergriviertje wat richting lake mono ging waar we een hert spotte die aan het drinken was. Toen we de spullen op de kamer hadden gezet en ons een beetje hadden opgefrist zijn we maar een proberen te gaan kijken of we dichter bij het bergriviertje konden komen. Maar dat viel nog niet meer, het terrein was stijl en niet echt toegankelijk en ging door veel bosjes. Omdat shawnee niet echt makkelijk mee kon komen hebben deze poging maar gestaakt en hebben we voor meer toegankelijk terrein gekozen, maar deze tocht kwam niet uit waar kiki en ik graag naar toe wilde. Daarna hebben we rechts omkeer gemaakt en zijn we terug naar ons motel gegaan.
Op de weg terug gleed shawnee uit en viel hij met z’n handen in een struik met doorns,
Dus hebben we nog een tijdje gespendeerd om ze er allemaal uit te halen. In het motel hebben we met een pincet de overige er uit gehaald. Na dit alles zijn we nog even gaan eten in lee-vinning bij een Amerikaans restaurant. Kiki en ik hebben hier nog lekker genoten van een corona biertje, en daarna ben ik nog even gaan bloggen (althans dit verslag aan het schrijven, want Internet hebben we hier niet) en zijn we gaan slapen.


lee-vinning


wandeling lee vinning